Samenvatting

Selectieve darmdecontaminatie (SDD) is een preventieve antibiotische strategie die de preventie van infecties en de gevolgen daarvan bij IC-patiënten als doel heeft. De basisgedachte is dat het doorbreken van de sequentie acquisitie – kolonisatie – overgroei – infectie voorkomt dat een IC-patiënt een nieuwe infectie op de IC doormaakt. Deze strategie heeft vier pijlers: hygiëne; topicale pasta en suspensie met 2% PTA (tobramycine, polymyxine en amfotericine B); korte iv-kuur met cefotaxim; en surveillance-kweken van keel, sputum en rectum. Respiratoire en urogenitale infecties en bacteriëmie worden significant minder gezien bij patiënten die met SDD worden behandeld. De IC- en ziekenhuissterfte is in individuele studies en meta-analyses significant lager. Er is bewijs dat ontwikkeling van resistentie op IC’s waar SDD wordt toegepast minder voorkomt dan op andere IC’s. Dit artikel geeft handvatten om in alle situaties het concept toe te passen en daarmee effectief te zijn.