Polyfarmacie bij ouderen in het ziekenhuis

  • 00Inleiding
  • 01Wat is het probleem?
  • 02Welke patiënten verdienen extra aandacht?
  • 03Welke geneesmiddelen en geneesmiddelcombinaties verdienen extra aandacht?
  • 04Welke situaties verdienen extra aandacht?
  • 05Perioperatieve aspecten
  • 06Reacties (0)

Samenvatting

Er is sprake van polyfarmacie als een patiënt vijf of meer geneesmiddelen uit verschillende therapeutische groepen of subgroepen gebruikt. Door multimorbiditeit en verminderd cognitief en fysiek functioneren lopen ouderen meer kans op onbedoelde medicatiegerelateerde problemen. Het merendeel van deze problemen is vermijdbaar. Daarom moet men zich bewust zijn van de risicopatiënten, de risicogeneesmiddelen en de risicosituaties. Voor zorgverleners zijn bij opname, tijdens verblijf en bij ontslag uit het ziekenhuis diverse interventies mogelijk om vermijdbare problemen daadwerkelijk te vermijden. Andere voorwaarden voor een gunstige outcome zijn het herkennen van medicatiegerelateerde problemen als aanleiding voor opname, het inzetten van de juiste interventie tijdens verblijf, en de overdracht van (medicatie)gegevens naar de volgende zorgverlener (binnen en buiten het ziekenhuis). Specifieke aandacht voor de organisatie van de zorg bij het voorschrijven van medicatie van de oudere ziekenhuispatiënt vormt hierop een effectieve aanvulling.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Gieling, E.
Kramers, C.
Klopotowska, J.E.
Marum, R.J. van
Snoeck, M.M.J.
Thema Nascholingsartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 17 juni 2016
Editie A&I - Jaargang 8 - editie - Editie 2, 2016

Leerdoelen

Na het lezen van dit artikel bent u zich bewust van de problemen die polyfarmacie bij ouderen met zich meebrengt. U weet welke patiënten extra aandacht verdienen op basis van risicocriteria. Daarnaast weet u welke geneesmiddel(-combinaties) zijn aangemerkt als potentieel risicovolle medicatie. U bent op de hoogte van de interventies die toegepast kunnen worden om medicatiegerelateerde problemen in de tweede lijn te verminderen (zowel bij de opname, gedurende het verblijf in het ziekenhuis als bij ontslag).