Als gevolg van de voortschrijdende vergrijzing zal de incidentie van hartkleplijden de komende jaren toenemen. Openhartchirurgie met klepreparatie of klepvervanging blijft tot op heden de gouden standaard. Ondanks duidelijke richtlijnen voor de behandeling van ernstig kleplijden wordt meer dan een derde van de patiënten niet verwezen voor klepoperatie. De voornaamste redenen hiervoor zijn hoge leeftijd en/of de aanwezigheid van belangrijke comorbiditeit waardoor het operatierisico te hoog wordt geacht. Deze onderbehandelde populatie heeft de deur geopend voor de ontwikkeling van minder invasieve percutane behandelingsvormen. Deze technieken focussen zich met name op de twee meest voorkomende vormen van hartkleplijden in de westerse wereld: aortaklepstenose en mitralis klepinsufficiëntie, die samen meer dan 70% van alle verworven hartklepziekten uitmaken. Het uiteindelijke doel van transkatheter- kleptherapie is het verkrijgen van een behandelingsmodaliteit die minder invasief is met een gelijkwaardig of zelfs beter veiligheids- en effectiviteitsprofiel.