Samenvatting

Delirium, een manifestatie van acute encefalopathie, komt vaak voor bij IC-patiënten en heeft ernstige korte- en langetermijngevolgen. Delirium kent vier subtypes: hyperactief, hypoactief, mixed subtype en het rapidly reversible sedation-related delirium. De etiologie is multifactorieel met multipele risicofactoren. Vroege herkenning is essentieel. Richtlijnen bevelen twee screeningstools voor IC-delirium aan, beide met een goede performance. De Confusion Assessment Method-ICU (CAM-ICU) heeft vier kenmerken en kan gezien worden als testing tool, de Intensive Care Delirium Score Checklist (ICDSC), een observationele tool, heeft er acht. Daarnaast is herkenning van hoogrisicopatiënten van belang; daarvoor zijn twee IC-deliriumpredictiemodellen beschikbaar ([E-]PRE-DELIRIC-model). Medicamenteuze profylaxe lijkt vooralsnog niet zinvol, wel kunnen niet-farmacologische interventies een gunstig effect hebben, vooral gecombineerd met reduceren van delirogene middelen, zoals (langwerkende) sedatie. De deliriumbehandeling is gericht op de onderliggende oorzaak en de bestrijding van deliriumsymptomen (zoals agitatie, hallucinaties en wanen) met antipsychotica.