In 1959 werden voor het eerst mechanisch beademde patiënten beschreven die gedurende hun behandeling uitval van vrijwel alle hersenfuncties vertoonden. In 1968 werden criteria voor het vaststellen van de hersendood beschreven en sindsdien worden patiënten die aan de criteria voldoen als dood beschouwd, ook al klopt hun hart nog en izjn er vele tekenen van leven. Het vaststellen van de hersendood heeft zin in het kader van orgaandonatie, daarbuiten dient het geen doel. Een hersendode zwangere die doorbehandeld wordt op een IC wordt niet als dood maar als comateus beschouwd. Hersendood is een zeldzaam verschijnsel op IC-afdelingen waar patiënten met ernstige cerebrale aandoeningen worden behandeld. Door preventie van traumatisch schedel-hersenletsel en preventie en betere behandeling van patiënten met subarachnoïdale bloedingen wordt het verschijnsel steeds zeldzamer.