Heparineresistentie tijdens hartchirurgie wordt gedefinieerd als het onvermogen met een adequate dosis heparine de geactiveerde stollingstijd te verlengen tot het gewenste niveau. Een te lage geactiveerde stollingstijd zorgt ervoor dat de patiënt onvoldoende ontstold is, waardoor initiatie van cardiopulmonale bypass mogelijk kan resulteren in excessieve activatie van de stolling. De oorzaak van heparineresistentie
is vaak complex en multifactorieel. De behandeling bestaat uit toedienen van additionele doses heparine, antitrombineconcentraat en fresh frozen plasma, maar hier zijn nadelen aan verbonden. Er zijn alternatieve geneesmiddelen, waarvan directe trombineremmers het meestbelovend zijn.