Hartfalen

Een overzicht voor intensivist en anesthesioloog

Door op 29-06-2013

De beoordeling van een patiënt met hartfalen begint met het onderscheid in hetzij HFPEF (preserved ejection fraction) of HFREF (reduced ejection fraction) – voor de therapie is dit van wezenlijk belang. Daarnaast speelt beeldvorming van myocard (MRI), coronairvaten (angiografie of CT-scan) en kleppen en drukken (echocardiografie) een grote rol. Voor de behandeling van chronisch hartfalen en HFREF is de bewijskracht het hoogst, HFPEF en acute exacerbaties moeten het zonder evidence doen. Cardiac resynchronisatietherapie is een van de pijlers geworden van de behandeling van chronisch hartfalen bij linkerbundeltakblok en een QRS-breedte van meer dan 120 msec, met name bij een normaal coronairvatstelsel. Nieuw is de aanpak van de mitralisklepinsufficiëntie met een mitral clip. De behandeling van de hartfalenpatiënt is multidisciplinair: cardioloog, nefroloog/internist, diëtiste en fysiotherapeut, huisarts en gespecialiseerde thuiszorg – zij hebben allen hun eigen functie, en het geheel is nog het beste te coördineren door een ervaren hartfalenverpleegkundige.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Lamfers, E.J.P.
Thema Hoofdartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 29 juni 2013
Editie A&I - Jaargang 5 - editie - Editie 2, 2013

Leerdoelen

Na het lezen van dit artikel heeft u in vogelvlucht de richtlijnen Hartfalen van 2008 en 2012 van de European Society of Cardiology doorgenomen. Daarnaast worden enkele belangrijke aspecten van chronisch en acuut hartfalen belicht die van belang zijn voor de anesthesioloog en de intensivist. Er worden enkele tips gegeven waarmee een niet-echo-deskundige de ernst van hartfalen met een echoverslag kan nuanceren. Bij het doornemen van behandelopties wordt zoveel mogelijk verwezen naar aanbevelingen voor de beroepsgroep en de bewijskracht daarvan.