De dosis die nodig is om adequate analgesie te verkrijgen
varieert individueel. Suboptimale analgesie en het optreden van
bijwerkingen zijn vanuit ethisch oogpunt zeer ongewenst. De
gebruikte doseringen worden nu nog gebaseerd op een ‘trial
and error’-benadering, maar idealiter zouden patiëntkenmerken
het uitgangspunt moeten zijn (gepersonaliseerde benadering).
De interindividuele verschillen kunnen deels verklaard worden
door variatie in de erfelijke aanleg voor enzymen die medicatie
afbreken, en deels door variatie in de receptoren waarop de
medicatie aangrijpt. Onderzoek naar variaties binnen de genen
die coderen voor deze enzymen en receptoren heeft veel duidelijkheid
gegeven over de variabiliteit in de respons op pijnstillers.
Toch is in de klinische praktijk de toepasbaarheid van DNAanalyse
om pijnmedicatie te personaliseren nog minimaal.