Hemodynamische monitoring is een centrale component van intensive-caregeneeskunde. Hoewel in de klinische praktijk veel gebruik wordt gemaakt van systemische hemodynamische monitoring, is het uiteindelijke doel het optimaliseren van de weefselperfusie en oxygenatie. Vooral bij patiënten met sepsis is het mogelijk dat er ondanks een adequate systemische hemodynamische status toch een inadequate microcirculatoire perfusie bestaat. Afwijkingen hiervan lijken gerelateerd te zijn aan een slechter klinisch beloop; verschillende therapeutische interventies lijken in staat een afwijkende microcirculatoire perfusie te verbeteren. Hierbij zijn met name de timing en de selectie van de juiste patiënten van belang. In de toekomst zou het mogelijk kunnen zijn dat naast dynamische monitoring van de systemische circulatie ook monitoring van de microcirculatie plaatsvindt voor het titreren van de optimale behandeling van de patiënt met ernstige sepsis en septische shock, op macro- en microcirculatoir niveau.