Het aantal diagnostische tests om te discrimineren tussen de aan- of afwezigheid van een aandoening is de laatste decennia enorm toegenomen door alle medisch-technische vooruitgang. Om de diagnostische nauwkeurigheid van deze tests voor de dagelijkse praktijk vast te stellen worden medische tests onderworpen aan wetenschappelijk onderzoek. Hiervoor worden verschillende statistische maatstaven gehanteerd. De sensitiviteit en specificiteit worden gebruikt om het discriminerende vermogen van de tests te onderzoeken. Andere maatstaven worden gebruikt om een beter inzicht te verkrijgen over de juiste toepassing van tests in dagelijkse praktijk, zoals het positief/negatief voorspellende vermogen en de likelihood ratio’s aan de hand van vooraf- en achterafkans. Een goed begrip van de definities en de bijbehorende valkuilen is essentieel om onderzoeksartikelen op dit gebied te kunnen interpreteren en zo diagnostische tests effectief en consistent te kunnen inzetten, zoals we ook hebben ervaren gedurende de COVID-pandemie.