De behandeling van ribfracturen bestaat op dit moment vooral uit pijnmanagement, zuurstoftherapie en het optimaliseren van ademhaling met longfysiotherapie om complicaties als atelectase en pneumonie te voorkomen. Het operatief fixeren van ribben wint de laatste jaren aan populariteit en zorgt bij de fladderthorax voor aantoonbaar betere uitkomsten. Voor patiënten met multipele ribfracturen zonder fladdercomponent is er op dit moment weinig bewijs over de vraag welke groepen precies baat hebben bij operatief ingrijpen. Toch dient het fixeren van ribben zeker overwogen te worden bij patiënten met oncontroleerbare pijn, insufficiënte ademhaling en veel gedisloceerde ribfracturen, al dan niet met penetrerende weefselschade.