De aankomende dubbele vergrijzing, met een toename van de populatie 80-plussers van 250%, brengt een grote groei van de groep patiënten met multipele chronische aandoeningen met zich mee. Dit stelt ons als anesthesioloog voor de uitdaging ons werkterrein te verbreden. Hierbij zullen we niet alleen het faciliteren van de behandeling van somatische ziekten of symptomen als werkterrein hebben, maar steeds vaker de algehele kwetsbaarheid van de patiënt en de haalbaarheid van de behandeling meewegen in de te maken keuzes. In dit artikel wordt een uiteenzetting gedaan van de rol die we als anesthesioloog kunnen gaan spelen als we samen met de patiënt en onze medebehandelaars de haalbaarheid van invasieve en intensieve medische zorg afwegen. Aan de hand van een casus zoomen we in op een aantal factoren die bij de patiënt, bij onze medebehandelaars en bij onszelf bepalend zijn om op tijd het gesprek over behandelbeperkingen aan te gaan. Ook gaan we in op de manier waarop u zo’n gesprek kunt voeren, de tools die hierin behulpzaam kunnen zijn, en de ontwikkelingen binnen de opleiding tot anesthesioloog.