Beslissingen over de intensiteit van behandeling van patiënten met een acuut respiratoir falen op basis van een acute exacerbatie COPD (AECOPD), worden beïnvloed door verwachtingen over overleving en kwaliteit van leven nadien. Artsen blijken de prognose over de kans op overleving na een IC-opname te somber in te schatten. De FEV1 alleen is als prognostische parameter niet toereikend. Om onderbehandeling te voorkomen, is goede kennis van prognostische parameters en kwaliteit van leven in deze patiëntengroep van groot belang.
| Auteurs |
Kant, K.M.
Djamin, R.S. Belderbos, H.N.A. |
|---|---|
| Thema | Hoofdartikel |
| Accreditatie | 0,5 accreditatiepunten |
| Publicatie | 19 maart 2010 |
| Editie | A&I - Jaargang 2 - editie - Editie 1, 2010 |
Na het lezen van dit artikel: –– weet u dat COPD een heterogene multisysteemziekte is; –– weet u dat de prevalentie de komende jaren toeneemt; –– kent u de belangrijkste prognostische parameters met betrekking tot COPD; –– weet u dat artsen de kans op overleving bij patiënten met een acute exacerbatie van COPD en dreigend respiratoir falen te somber inschatten; –– kunt u de kans op overleving bij patiënten me een acute exacerbatie van COPD en dreigend respiratoir falen adequaat inschatten.