Samenvatting

Acute nierfunctiestoornissen zijn een veel voorkomende complicatie na hartchirurgie. Ze dragen bij tot hogere mortaliteit en morbiditeit. Pathofysiologisch leiden verschillende mechanismen tot ischemie in de nier waardoor uiteindelijk verlies van functionele niermassa optreedt. Hierdoor nemen de klaring en de diurese af. Een creatininestijging of langdurige oligurie zijn momenteel de hoekstenen van de definitie voor acute nierschade, al treden deze symptomen pas enkele dagen na het nefrologische stressmoment op. Biomarkers zouden het ontstaan van nierschade eerder kunnen aantonen, vooral als het risico verhoogd is. Het is dan ook van belang om hoogrisicopatiënten te herkennen, zoals patiënten met pre-existente nierfunctiestoornissen, insulineafhankelijke diabetes mellitus en spoedchirurgie. Een vroegtijdig begin met preventieve maatregelen kan mogelijk verdere schade voorkomen. Voor AKI lijkt geen enkelvoudige behandelstrategie mogelijk, maar misschien kan een pakket aan individueel toegesneden maatregelen de uitkomst van AKI verbeteren.