De neurohumorale controle van de cardiovasculaire functie is een complex equilibrium. Contractiekracht van het hart, prikkelgeleiding, hartfrequentie, vasoconstrictie en vasodilatie worden nauw gereguleerd door afgifte van hormonen met een directe of indirecte werking, in samenwerking met het parasympatisch en sympatisch zenuwstelsel. Stoffen als catecholamine, atriaal natriuretisch hormoon, brein natriuretisch hormoon, endotheline, renine en angiotensine, zijn voorbeelden van hormonen met een selectieve maar krachtige werking op de cardiovasculaire circulatie.
Auteurs | Meer, B.J.M. van der |
---|---|
Thema | Hoofdartikel |
Accreditatie | 0,8 accreditatiepunten |
Publicatie | 13 mei 2009 |
Editie | A&I - Jaargang 6 - editie - Editie 4, 2014 |
Na het lezen van dit artikel kent u de belangrijkste hormonen betrokken bij de cardiovasculaire circulatieregeling. Op basis van de beschreven fysiologische mechanismen kunt u de aangrijpingspunten van medicatie benoemen. Tevens heeft u begrip van de invloed van het centraal zenuwstelsel op het hart en heeft u kennis van de interactie tussen de humorale mechanismen en het centraal zenuwstelsel.