Steeds duidelijker wordt welke pathofysiologische mechanismen bij het ontstaan van neuropathische pijn een rol spelen. Enerzijds zijn perifere nociceptorsensitisatie en hyperexcitabiliteit het gevolg van een complex inflammatoir proces en een toegenomen expressie van specifieke ionkanalen. Ook spelen perifere fenomenen als ephaptic coupling and sprouting een rol in het ontstaan van mechanische allodynie en de verhoogde excitabiliteit. Anderzijds leiden centrale veranderingen eveneens tot toegenomen sensitisatie en wind up op spinaal niveau, onder andere door NMDA-receptoractivatie, in combinatie met een verlies aan GABA-gemedieerde inhibitie van inkomende pijnsignalen. Ten slotte is er een verminderde inhiberende controle vanuit het centrale zenuwstelsel (CZS) via afdalende serotonerge en noradrenerge banen, waardoor een pijnsignaal onbelemmerd naar het CSZ kan worden voortgeleid. Farmacologische beïnvloeding van deze pathofysiologische mechanismen kan leiden tot een wetenschappelijk onderbouwde behandeling van neuropathische pijn. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste pathofysiologische mechanismen en een stapsgewijze farmacologische behandeling van neuropathische pijn voorgesteld.